Dood aan de daas

Eentje op mijn elleboog en een hele grote bult op mijn voet. Gek word ik ervan, vooral ‘s nachts, als ik warm word. Insecten, het is die tijd van het jaar. En dan valt hier nog reuze mee, met al dat zoute water om ons heen. Maar die grote is van een daas en dat is echt niet grappig momenteel.

Als je een paard hebt met staart en manen eczeem, dan heeft hij in de buurt van zee vaak minder last. Dat komt omdat de mug die het veroorzaakt het hier, in tegenstelling tot menig toerist, niet leuk vindt. Teveel wind om te landen en weinig zoet water om je in voort te planten. Dazen hadden we tot voor kort ook een stuk minder. Dat in sommige delen van het land paarden overdag niet eens naar buiten kunnen, of althans niet zonder maanmannetjespak, was mij tot een paar jaar geleden niet eens bekend. Toen deed ik eens een training in Brabant. We moesten in augustus in de binnenbak. Ik moest er heimelijk een beetje om gniffelen. Wat een watjes. Durfden ze niet of zo? Tot ik erna een rondje buiten ging uitstappen. Ik was nog geen meter bij de stal vandaan toen ik werd overvallen door een zwerm, alsof ze op me hadden zitten wachten. Ik ben letterlijk in galop teruggekeerd.

Paardenburka

Op Texel hadden tot voor een paar jaar nauwelijks van dat soort gemene beesten. Althans niet genoeg om onze paarden van een burka te voorzien. Ik zeg met recht ‘hadden’, want het is een raar voorjaar. Eerst heel lang heel koud. En vervolgens zijn we zonder overgang ineens in het hoogseizoen gestort, met tropische temperaturen. Waar de rest van het land tussendoor afkoelde met enorme plensbuien, kregen wij nauwelijks een druppel. Maar wel de broeierige vochtige warmte. En dus de dazen….

Griezelfilm

Ik zat gewoon even met blote voeten in de tuin. Niet op te letten. Als je ze voelt ben je al te laat. En voelen doe je ze. Je moet voor de gein eens een vergroting van de bek van zo´n beest opzoeken. Daar kunnen ze menig griezelfilm mee opleuken, wat een verzameling scheermessen. Dat dus zette zijn kaken in mijn voet…
Als de pijn wegtrekt begint het ergste: jeuk. Vooral ´s nachts als je warm wordt. ´Niet krabben, niet krabben´, dacht ik nog. Dan wordt het erger. Maar het enige waar je nog aan kunt denken is krabben. Ik was in staat om een schuursponsje erbij te pakken.

Vliegenspray

De paarden hebben er ook last van. Welke vliegenspray je ook gebruikt. Ik maak altijd een eigen mix met Dettol, citroensap en azijn. En bont werkt net als zebra, want DD heeft ze het minste. De rest is bruin en dus de pineut. Vooral Haya heeft dikke bulten.
Nadat van de week ook de buurvrouw te grazen was genomen in haar arm en een van de meiden strompelend binnenkwam met een dijbeen dat twee keer zo dik was, vonden de buurman en ik het genoeg. Tijdens het naar binnen rijden van 24 kuilbalen, waar hij me altijd super aardig bij helpt met zijn heftruck, besloten we zo’n dazenvanger aan te schaffen. Zo’n zware bal. Vorig jaar heb ik al eens een zwarte emmer met speciale insectenlijm geprobeerd. Ik ving van alles, inclusief Jack Russell terriërs. Maar geen dazen. Hopen dat dit beter werkt. Behalve dan bij die terriërs.
Qua pijngrens heb ik mijn portie wel weer gehad deze week. Heb namelijk nog even mijn tatoeages laten opfrissen. Het is dat ik het echt zelf wil. Dat moet ik mezelf ook steeds voorhouden, want tegen het einde wil ik zo ongeveer achterwaarts die stoel door. Ik hield het dapper vol, met de blije gedachte dat dit in ieder geval geen jeuk ging opleveren. Waar ze zitten? Haha, das voor mij een weet en voor de meesten van jullie een vraag….