Kregen jullie ook zo’n brok in je keel toen je de grote stoet trekkers richting Den Haag zag gaan? Zo’n collectief Nederlands ‘wij hebben gewonnen’ gevoel, dat we eveneens hebben als Sven Kramer de hoogste trede van het podium beklimt of Maarten van der Weijden een megaprestatie neerzet door de elfstedentocht te zwemmen? Het lijkt een ijzersterk ‘samen’, maar dat is dus het verraderlijke. Eén verkeerde beweging en het slaat om. Zijn alle deelnemers zich bewust van die loodzware verantwoordelijkheid?
Ik heb een agrarische achtergrond en sta elke dag tot mijn grote vreugde in het gras van ons eigen weiland. Het moge duidelijk zijn dat mijn sympathie
