Vorige week had ik het nog over de hysterische taferelen tijdens de hengstenkeuring. Een heksenketel waarin paarden worden geacht het beste van zichzelf te laten zien. Dat dit enige stress bij ze teweeg brengt is geen verrassing. Of ze zich daardoor optimaal tonen is de vraag. Hoewel er toch echt paarden zijn die reuring kunnen waarderen.
Waar is dat feestje, híer is dat feestje. Dat is ongeveer de beste beschrijving die ik kan geven van mijn reus. In een vlaag van verstandsverbijstering
