Elke ochtend, voor hij naar buiten, gaat til ik in zijn stal één voor één alle benen van DD even op. Het is een routine waarmee ik ben begonnen toen hij baby was. Niet alleen fijn voor de hoefsmid, maar je voelt daardoor ook automatisch of er ergens plekjes of verdikkingen zitten. Bovendien is het een leuk spelletje om de dag mee te beginnen. Hij weet het uiteraard, dus als ik maar wijs, tilt hij netjes zijn voet op en legt hij zijn been in mijn hand. Is hij in een ongeduldige bui -en dat is hij vaak- dan doet hij het zelf al terwijl ik nog bezig ben de stal in te lopen.
Van de week waren we daarmee bezig toen ik een kind hoorde kraaien. Nou verdenk ik één van de jonge krulkippen ervan toch geen hen te zijn, want daar